Sandomierz to kolejne magiczne miejsce na szlaku moich ostatnich wędrówek. Już w poniedziałkowy słoneczny dzień, mam okazje poznać organizatorów festiwalu filmów NieZwykłych. Te kilka godzin obcowania między nimi, sprawia, iż niechętnie się rozstajemy, na szczęście na krótko. Po tygodniu spędzonym w Kielcach i,,bywania’’na różnego rodzaju imprezach, w obecności m.in. Skiby, tancerzy świętokrzyskich, fali nagrodzonych i przejedzonych vipów mam jeszcze większą ochotę wrócić do Sandomierza.
Warto jeszcze nadmienić, iż wydarzenia w całym regionie świętokrzyskim rozmnożyły się w zastraszającym tempie. Nawet po klonowaniu, nikt nie byłby wstanie ogarnąć Wielkiej Majówki Kieleckiej. Nadchodzi, więc upragniona sobota, deszczowa, ale za to obfitująca w wiele zaskakujących zwrotów akcji.
Aura niesamowitości okryła Sandomierz, prze tydzień od 26 kwietnia do 3 maja 2010 trwał tam VII Festiwal Filmów NieZwykłych. Lawina wydarzeń spłynęła uliczkami miasta, na moment byliśmy światkami cudownych spotkań z artystami. Przygoda ta niechaj trwa w naszej pamięci, a zapis myśli przybliży ten fakt.
Otóż życie filmowe skupiało się dotąd wokół Kazimierz Dolnego nad Wisłą, który stał się Mekką świata artystycznego kraju. Natomiast dzięki wspaniałomyślności producentki festiwalu Kasi Kubackiej i wielu innym organizacjom Sandomierz powoli nabiera rozmachu, stając się filmową atrakcja na mapie Polski. Tegoroczna, siódma już edycja Festiwalu Filmów NieZwykłych to ponad 70 projekcji filmowych, spotkania autorskie, edukacyjne spotkania dla uczniów, nauczycieli i rodziców, wystawy, wernisaże i koncerty, a także warsztaty filmu dokumentalnego i animowanego.Gorące serca entuzjastów i turystów ściągają do Sandomierza, by nie tylko oglądać filmy i zbierać autografy. W programie festiwalu przewidziano wiele atrakcji m.in. od 26 kwietnia młodzi twórcy mogli zrealizować etiudy poświęcone mieszkańcom Sandomierza.
Majowy weekend mimo zawirowań pogodowych, upłynął w atmosferze głębokich filozoficznych rozważań. Kino, ludzie, świat obrazy metafizycznej przestrzeni, szaleństwo kontrolowane oraz bajkowość miejsca. Wszystko to złożyło się na niezwykły charakter festiwalu. Andrzej Barański najważniejsza persona tych wydarzeń ‘‘ odkrył przed nami kino codzienności, piewca prowincji, małych ojczyzn i prostoty. Sobotnie popołudnie obfitowało w tak ilość spotkań i projekcji, że nie sposób było wszystko ogarnąć. Kreowana rzeczywistość kinowa, ożywiona dzięki rozmowom z krytykami, aktorami, nabierała zupełnie innego wymiary. Mieliśmy okazje bliżej poznać Roberta Więckiewicza, który promował film,, Różyczka’’, gdzie zagrał jedną z głównych ról. Polemizowano wokół fabuły, aktorskich poczynań oraz prywatnych sposobach relaksu, jakie potrzebne są do regeneracji po wysiłku włożonym w budowanie roli. Magia wieczoru na Zamku w towarzystwie Waglewskich, napawała nas jeszcze większym optymizmem.Na wiślanej skarpie Dziedzińca królewskiego Zamku, wzniesionego w XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego, zabrzmiała Męska muzyka w wykonaniu Wojtka, Fisza i Emade. Nawet opóźnienia spowodowane, wariacjami burzowymi nie odstraszyły wiernych fanów. Niestety jazzowy koncert 100nki do filmów Barańskiego,, Warzywniak i,,Oaza’’ nie odbył się. Sandomierz okryty szalem deszczu i błyskawic ułożył się do snu, by rano znów powrócić wraz z pierwszym promieniem słońca.
,,Niedziela będzie dla nas’’...Złośliwość rzeczy martwych, stała się przyczyną awarii, zamiast filmu,, 2 księżyce ‘’ oglądaliśmy,, Kawalerskie życie na obczyźnie’’. Historia młodego chłopca poszukującego nie tylko pracy, ale i miłości bulwersuje niektórych kinomanów. Pikanterii całej sprawie dodał fakt, iż projekcja miała miejsce w Domu Katolickim, dawnym kinie Wisła. Zdegustowanej lekko publiczności, organizatorzy podają na deser znakomitych aktorów. Spotkanie Krzysztofa Kolbergera, Romana Kłosowskiego, A.Barańskiego jest zarazem promocją książki,, Przygoda myśli’’ Ł.Maciejewskiego. Za nami również film,, Tischner. Życie w opowieściach’’ oraz rozmowy w A.Więckiem i W. Beresiem. W salach kinowych jeszcze trwały pokazy, mimo tego nieuchronnie zbliżaliśmy się do gali finałowej festiwalu murach romańskiego kościoła św. Jakuba panowała nadzwyczajna atmosfera, historia przeplatała się z codziennością. Byliśmy świadkami przyjaźni ludzi kultury i sztuki, twórcza ekspresja dała owoc w postaci niezwykłych relacji, rozważań, filmów. Mimo późnej pory, zgromadzona publiczność żywiołowo przyjeła pokazy filmów,, Marc Chagall’’ oraz,, Wypracowanie’’. Po wręczeniu reżyserowi NieZwykłemu 2010 Korony Sandomierskiej, (honorowa statuetka autorstwa Andrzeja Karwata) zaproszonych gości biorących udział w festiwalu. Mieliśmy również okazje podziwiać prace powstałe na warsztatach animacji i dokumentu. Całość uroczystości zamknął koncert „Kwartetu Jorgi” do filmu niemego Janosik 21.,,Życie kręci się wokół sztuki...’’ Mimo upływu lat, świat zaklęty w filmach A. Barańskiego nadal fascynuje, czego dowodem są tego typu prezentacje jego twórczości.
Festiwal przypomina nam widzom, że kino to nie banalna opowieść, ale księga życzeń nie zawsze tych spełnionych. Mimo to bądźmy wdzięczni organizatorom, że są na tyle silni by walczyć z komercją, ukazując inną stronę świata filmowego. Chaos kontrolowany tak można określić te kilka dni, pełne twórczego niepokoju, gdzie każdy mógł znaleźć cos dla siebie, dać się porwać magii ekranu. To niezwykła okazja poznania osób, które tworzą naszą świadomość poprzez sztukę, bezcenna wiedza przekazywana na spotkaniach jest jak diament.
Niech w naszej pamięci pozostaną echa festiwalowe, by za rok powrócić znów do miejsca gdzie San do Wisły domierza.
