,,… Pewnego dnia zobaczył wieśniaków zajętych wyrywaniem pokrzyw. Spojrzał na ten stos wyrwanych z korzeniami, zeschłych już roślin i rzekł:
- To już na nic. A przecież i te rośliny dałoby się wykorzystać, gdyby się z nimi umiejętnie obchodzić. Kiedy pokrzywa jest młoda, liść jej jest wyborna jarzyną; stara pokrzywa ma włókna, podobnie jak len lub konopie. Płótno pokrzywy nie ustępuje konopnemu. Posiekana pokrzywa dobra jest dla drobiu; roztarta- dobra dla bydła. Nasienie pokrzywy dodane do paszy, nadaje połysk sierści; z korzenia tłuczonego z solą można uzyskać piękna żółtą farbę. Poza tym, to doskonałe siano i można je kosić dwa razy do roku. A czego trzeba pokrzywie? Trochę ziemi; żadnych zabiegów, żadnej uprawy. Tyle, że nasienie wypada zaraz po dojrzewaniu i trudno je zebrać. To wszystko. Wystarczy zadać sobie trochę trudu, by pokrzywa stała się użyteczną; zaniedbana staje się szkodliwa. Wtedy ją niszczymy.Iluz jest ludzi podobnych pokrzywie!
- Po chwili milczenia dodał:
- Zapamiętajcie sobie moi drodzy, nie ma złych roślin i nie ma złych ludzi. Są tylko źli ogrodnicy…
Wiktor Hugo
,,Nędznicy’’
Za nami czas długiej ciemnej zimy, wraz z nadejściem wiosny nastał dla nas czas radosny. Zaś świąteczna zaduma skłania nas do wielu przemyśleń i wspomnień osób nam bliskich, które odeszły. Śmierć mimo swego okrucieństwa, zawiera w sobie ziarno życia pokazuje nam kruchość istnienia i magie każdej przeżywanej chwili.,,Każdy musi sam sobie wystawić receptę na życie by być szczęśliwym. Poznać do bólu siebie i wartość istnienia, aby poczuć tętno życia. /Senna K./
,,Życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.
/,,Oskar i Pani Róża/
