MATERIALNOŚĆ ISTNIENIA

Pomysł wystawy narodził się już dawno, projekty służyły mi jako rekwizyty do zdjęć, a teraz po niewielkich przeróbkach zostaną pokazane szerszej publiczności.
Świat mody towarzyszył mi od dziecka, kiedy to szyłam ubranka dla lalek i obserwowałam babcie szyjącą cudeńka dla całej rodziny.
Następnie rozwijałam swoje zainteresowania w kierunki sztuki i mody, napisałam również prace mgr Pt. wpływ sztuki końca XIX w i początku XX na ówczesną modę. Jestem również kolekcjonerką kapeluszy, które prezentowałam na wystawie w Galerii WINDA w KCK.

Strój dla mnie zawsze wyrażał więcej niż tylko zwykle okrycie, jest najbardziej intymną rzeczą dla człowieka za pomocą, której może on przekazać informacje o sobie całemu światu. Ważna jest ekspresja osobowości, smak osobisty, indywidualizm, a z drugiej strony mamy do czynienia z naśladownictwem i podporządkowaniem się obyczajom. Moda jest odzwierciedleniem epoki czerpie inspiracje z rzeczywistości, ale i ze świata sztuki. W przeciwieństwie do obowiązkowego stroju czy samego ubrania, oznacza nieustanną odmianę. Jej urok polega właśnie na ulotności i nietrwałości.,, Jest, więc moda zjawiskiem szerokim, towarzyszącym ludz¬kości od pokoleń, ukazującym formy naszego zachowania, dążenia do identyfikowania się.”

Wystawa będzie miała charakter wędrówki w czasie, poprzez elementy stroju, fotografie chce zaakcentować jak ważną częścią nas samych jest ubranie. Często stanowi nośnik historyczny, socjologiczny, zapisujący w ten sposób część ludzkiego istnienia, które w swej materialności jest kruche i ulotne.
Nawiązując do samego tytułu wystawy chcę zwrócić uwagę na otaczającą nas materie, bez której nie możemy żyć, jak również ukazać pozamaterialny byt, wszechogarniający efemeryczny wydźwięk struktury świata.
Inspirację czerpię ze świata sztuki, m.in. dadaizm, surrealizm oraz współczesnych projektantów jak Izabella Blow, Philips Treacy. Ubranie staje się czymś w rodzaju dzieła sztuki, jak pisał S.Dali,, o swoich upodobaniach do butów artysta pisał: but jest obiektem obciążonym największą ilością realistycznych mocy. But jako kapelusz został od tych mocy oswobodzony.” Wiązał się to z nadawaniem,, (...) Przedmiotom głębszego znaczenia, wynikającego z przypadku, podświadomości, marzeń sennych i urojeń; osiągali t surrealiści przez świadome wzbogacanie dzieł dodatkowymi wrażenie elementami o wymiarze symbolicznym. W ten sposób nadawali swym pracom ładunek metaforyczny, psychologiczny i erotyczny.”
Moje prace, będące cząstką materialności świata, opowiadają pewną historię, są jak statki dryfujące po morzu.